Stel je voor, je bent ondernemer en het lot van honderden werknemers ligt in jouw handen. Of stel, je zou wel honderd dingen tegen je kleinkinderen willen zeggen, maar je weet dat je niet meer gaat meemaken dat ze volwassen worden? Covid heeft het een en ander veranderd in onze manier van denken en doen. De wetenschap dat we niet het eeuwige leven hebben, is vele malen voelbaarder geworden. Zo denken we aanzienlijk vaker na over de dood. Al is het nog steeds niet ons favoriete onderwerp. Uit onderzoek blijkt wel dat we er belang aan hechten te weten waar onze bezittingen naar toe gaan.

We willen ook graag dat documenten zoals een testament of een eigendomsakte goed vindbaar zijn. Een ander besef dat in onze digitale samenleving steeds beter doordringt, is het feit dat we in onze social media accounts soms langer doorleven dan wenselijk is. Er bestaat immers geen wranger moment dan wanneer er na het overlijden van een dierbare nog allerlei berichten op zijn facebookaccount blijven binnenkomen. De vraag is: wat doe je met die wetenschap? Over het algemeen praten we liever niet over de dood. Over wat wij belangrijk vinden. Hoe we ervoor kunnen zorgen dat onze wensen ook worden nageleefd. En - ook niet onbelangrijk - hoe we onze dierbaren na onze dood niet met nóg meer leed opzadelen.

Wilbert Heijmans was 45 toen het eerste zaadje voor Life After Me werd geplant. Hij besefte toen dat hij zo’n beetje halverwege was. De vraag die hij zich stelde was: wat als de tweede helft korter is dan de eerste? Moet ik me niet op de een of andere manier voorbereiden? In eerste instantie bleef het hierbij. De echte doorslag gaf de begrafenis van een dierbare oom. Heijmans: “Ik kwam terecht op een uitvaart met een Limburgse koffietafel. Prima. Alleen: daar bleef het bij. Er was geen moment om even samen het glas te heffen en herinneringen op te halen. Terwijl ik zeker weet dat mijn oom dat graag had gewild. Een gemist moment dus. Toen kwam bij mij de gedachte op: het zou toch mogelijk moeten zijn om hier iets meer zeggenschap over te hebben? Om meer regie te houden op het moment dat je er niet meer bent?”

In 2021 ontwikkelde Heijmans met twee compagnons Life After Me, een digitaal platform waar je alles van belang kunt verzamelen en opslaan: je (levens)testament, andere praktische documenten rondom de uitvaart, financiële informatie, documenten over vastgoed, accountgegevens van sociale media, maar ook de gegevens van goede doelen aan wie je iets zou willen nalaten en ga zo maar door. In totaal veertien categorieën waar een gebruiker van alles kan uploaden van zakelijk tot heel privé. Dat maakt Life After Me een serviceplatform waar ondernemers, gezinnen of individuen hun informatie kunnen opslaan en delen.

Een van de meest cruciale dingen bij een digitale kluis is veiligheid. Hoe staat het daarmee bij Life After Me? Heijmans: “Zoals het voor een kluis betaamt, is veiligheid voor ons van het allergrootste belang. Het platform is gebouwd met de hulp van een Nederlands IT-bedrijf. Alle interacties gebeuren met encryptie en in lijn met de AVG. Iedere gebruiker blijft ten allen tijde eigenaar van zijn eigen gegevens.

Daarnaast wordt de veiligheid ook extern getoetst: zo nodigen we zelfs ethische hackers uit om met ons mee te kijken: hoe kunnen we Life After Me nóg beter en veiliger maken?” Life After Me heeft het Thuiswinkel Waarborgcertificaat en is ISO27001 gecertificeerd.

Hoe kijkt Heijmans naar de toekomst? “We hebben gemerkt dat er ook in het buitenland interesse is in onze dienst." Zo zijn we in België en UK al begonnen en binnenkort starten we ook in Canada. Het liefst zouden we natuurlijk willen dat iedereen een Life After Me account heeft. Omdat we oprecht denken dat we hier iets goeds hebben bedacht, iets waar behoefte aan is. Door al je gegevens veilig en blijvend op te slaan, kun je namelijk zelf met een gerust gevoel naar de toekomst kijken en weet je zeker dat je je dierbaren later niet met extra zorgen opzadelt.”

Roel (59):
“Het is inmiddels vijf jaar geleden dat m’n vader stierf. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Niet in de laatste plaats omdat ik vind dat ik niet vaak genoeg tegen hem heb gezegd dat ik van hem hou. We zijn in onze familie niet zo van de gevoelens. Daarom ben ik nu bezig met een brief voor al mijn drie kinderen, waarin ik uitgebreid benoem hoeveel ik van ze houd en hoe trots ik op ze ben. Dan staat het in ieder geval op papier.”

Liddy (70):
“Toen ik twee jaar geleden met pensioen ging, waren er honderdduizend dingen die ik wilde doen. Inmiddels is de rust wat ingedaald. Ik besef dat het tijd is om een beetje op te ruimen. Letterlijk en figuurlijk. Wat wil ik wel behouden, wat niet? En ik moet zeggen: het werkt bevrijdend. Ik vind het ook fijn om het allemaal vast te leggen. Wat moet straks gebeuren met alles wat er nog over is? Je weet tenslotte nooit wat de toekomst brengt en ik wil niemand tot last zijn.”

Mr. Beekman (financieel adviseur):
“Afgelopen maand zaten we weer met z'n allen gezellig rond een feestelijk gedekte tafel. Dat was bij uitstek een moment om het over belangrijke dingen te hebben. Bijvoorbeeld: 'Hé pap, wat heb jij eigenlijk geregeld voor later?' Of om onder het genot van een glas wijn te mijmeren: 'Schat, hoe zou jij later het liefst herinnerd willen worden?' Als financieel adviseur zie ik het als mijn plicht om er met klanten over te praten hoe ze zo'n gesprek over later zouden kunnen voeren met hun dierbaren! “